พฤกษามาตา เขียนขึ้นจากประสบการณ์โดยตรง ด้วยหวังว่า...แม่ผู้มีชีวิตที่อัศจรรย์สร้างคุณูปการต่อโลก ประดุจต้นไม้เติบโต หยั่งรากลงลึก ยึดผืนดินมั่น ชูลำต้นกิ่งใบ สร้างร่มเงาให้โลกร่มเย็น เป็นแหล่งผลิตออกซิเจน เป็นแหล่งน้ำ เป็นแหล่งอาหาร แหล่งทรัพยากร สร้างความอุดมสมบูรณ์ สร้างความสวยงาม สร้างร่มเงาให้ความร่มเย็น แก่ทุกมวลชีวิต...ควรจะได้เป็นตัวอย่างให้ผู้คนเดินรอยตาม หรืออนุโมทนาในความดี ความรัก ความเมตตา ความเสียสละ ที่แม่ได้กระทำต่อลูกและต่อโลกฉันใด แม่ผู้มีชีวิตหล่นลงไปในเงามืดดำ จาก โลภ โกรธ หลง หรือ อื่นใด จากเงื่อนไขชีวิตที่บังคับ เฉกเช่นต้นไม้ที่ไม่อาจเติบโต เปราะบางหักง่าย จนอาจเกิดอันตรายแก่ผู้คนที่อาศัยร่มเงา...ก็ควรได้รับการช่วยเหลือ ทั้งเป็นตัวอย่างที่สอนใจ ไม่ให้แม่คนอื่นๆ เดินตามรอยไปฉันนั้น