เนื้อหาโดยสังเขป

สาวใช้ หรือคนใช้ คือคนที่ประกอบอาชีพต่ำมากในยุคก่อน ย้อนไปราว 30-40 ปีที่ผ่านมา ส่วนใหญ่จะมาจากสาวชาวบ้าน เติบโตมากับความแร้นแค้น มากรุงเทพฯ ด้วยมุ่งหวังทำงานเก็บเงินเพื่อส่งให้พ่อแม่ โชคดีหน่อยก็เจอเจ้านายผู้มีเมตตา แต่ส่วนมากก็จะเจอเจ้านายที่มองลูกจ้างหรือคนใช้ว่าเป็นเพียงแค่คนใช้แรงงาน โดยที่มิต้องห่วงเรื่องมโนธรรม หรือมนุษยธรรมใดๆ “สีแสด” เป็นเด็กสาวที่เกิดและเติบโตในชนบท มีความทุกข์ ที่ลึกเร้นซ่อนอยู่ในจิตใจที่ใฝ่ดี ความกล้าแกร่งนั้นเป็นไปตามธรรมชาติของสาวอีสาน ซึ่งเปรียบดังดอกคูน ทนแดดแล้งร้อน ผลิดอกเย้ยเมษา ฝ่าลมร้อนแรงร้ายจากมากมายประสบการณ์ของการเป็นสาวใช้ และคำที่ปลอบใจตน ที่อยากให้หลายๆ คน ได้นำไปใช้หากยามทดท้อ...“เสี่ยงอีกกี่ครั้งจะเป็นไร เรายังมีแรงกาย แม้ยามค่ำคืนจะเหนื่อยล้าเพียงใด พอรุ่งเช้ากำลังกายมันก็จะมีขึ้นมาอีกตราบที่ยังกินข้าวได้”